Minder dan een jaar na onze verhuizing van Ray-sur-Saône naar Nîmes staat binnenkort de verhuiswagen opnieuw voor de deur. De gehuurde flat, waar we in het begin enthousiast over waren, bleek al gauw minder luxe dan gedacht: zo was het, door de ligging, bij warm weer nodig een groot deel van de dag de zonwerings-rolluiken omlaag te laten, omdat het anders te warm werd. Maar erger nog: de geluidshinder van (vooral) de bovenburen bleek hardnekkig.
Na eerst verschillende pogingen te hebben gedaan om met de buren afspraken te maken over het vermijden van contactgeluiden en ook over de gekozen slaapkamers – in de hoop daarmee de meeste hinder te voorkomen – bleken de buren steeds minder bereid rekening te houden met onze rusttijden. Sterker nog: iemand die probeerde te bemiddelen werd ronduit gebruuskeerd. Het (bejaarde) echtpaar was niet van plan zich in te houden. En daar sta je dan.
Omdat het “versneld” kopen van een huis ons ook geen goed idee leek, omdat je dan natuurlijk te veel water bij de wijn zou kunnen doen, was goede raad duur. Tót een stel, dat een vakantiehuis verhuurde, ineens besloot daar door omstandigheden een tijd mee te stoppen en toen het idee had om datzelfde huis dan maar “per maand” te verhuren. Contact, een eerste gesprek, en het klikte. En dus hebben we nu een huurovereenkomst van een nét buiten het pittoreske dorp Barjac gelegen huis. Bijkomend voordeel: we hebben daar óók weer een betere logeer-mogelijkheid (wat in Nîmes echt behelpen was) zodat we vrienden en familie kunnen ontvangen. Wat hebben we dát gemist, het afgelopen jaar!
Vanaf half November hopen we dus weer te ontvangen: lekker eten uit Peters keuken, de (mooie) omgeving te bekijken met onze elektrische auto, samen met ons van de plaatselijke restaurants en terrasjes te genieten en wat er verder allemaal zo genoeglijk is aan samenzijn met vrienden. Jullie zijn weer welkom, allemaal!