…. en dat geldt óók in de gezondheidszorg. Wat een routine-ingreep had moeten zijn bij Peter, verwerd al snel tot een van die steeds verder uit de klauw lopende nachtmerries. Om te beginnen was de “ingreep, met in het ergste geval een korte na-behandeling” al gelijk een “niet gelukte ingreep” met een herhaling veertien dagen later. Ook die herhaling leek in eerste instantie goed te gaan, weliswaar met “terugkomen voor het verwijderen van de drain” (wat nooit vermeld was), maar nog dezelfde avond waren wij met veel paniek en gedoe terug op de spoedeisende hulp: de blaas bleek volledig geblokkeerd!
Pas drie uren later kon Peter, nu met een katheter in, weer naar huis; die katheter moet er morgen weer uit, en dan maar hopen dat alles normaal werkt. En op vrijdag de dertiende moet ook de wonddrain er nog uit. Eén behandeling – voor iets waar hij nog NOOIT last van had – werden op die manier ZEVEN bezoeken aan de kliniek.
We duimen er nu maar voor dat de rest van dit medische traject wél goed verloopt; we worden te oud voor dergelijk gedoe….