Auteur: Hans Kouwenberg

Ergens rond 2005 of 2006 waren Peter en ik in Mariupol. Uitgebreid hebben we er rondgekeken, van de beroemde fontein achter het theater tot in […] Lees verder

We kunnen in West-Europa eigenlijk niet veel doen aan die vreselijke oorlog in Oekraïne. Zolang een gestoorde, totalitaire heersers er mee doorgaat zal het daar […] Lees verder

Hoezo? Is er feest dan? Of is er een wedstrijd gewonnen? Nee, in dit geval bedoel ik het letterlijk: het dak van de bizarre glazen […] Lees verder

Toen de pleuris in Oekraïne uitbrak, hadden Peter en ik al direct de gedachte om te doen wat we konden om mensen die hulp nodig […] Lees verder

Vannacht heb ik raar gedroomd. In mijn droom was ik in Kreta. Ik mocht daar een week lang het huis van onze koninklijke familie gebruiken, […] Lees verder

Leed en plezier, het leest allebei lekker weg. Maar het combineert lastig: iets te veel plezier en het leed wordt wel érg bitter, iets te […] Lees verder

Twee jaar lang hadden we véél te veel tijd (in de lock-downs) véél te weinig aanspraak (idem) en totaal geen behoefte aan een agenda (want […] Lees verder

Toen wij in 2007 van Amsterdam naar Frankrijk emigreerden, merkten we dat we aan van alles moesten wennen: andere winkeltijden, andere banksystemen, andere telefoon-gewoontes, andere […] Lees verder

Emoties zijn vreemde dingen: triest wordt méér triest naast vrolijkheid, en andersom is het ook waar. In een tijd waarin het verdriet en de angst […] Lees verder