In de jaren tachtig was ik goed bevriend met Jan en Anne, een Nederlands-Frans stel uit de omgeving van Nyons. In 1984 kregen zij een zoon, Jonathan, waarover Jan mij telefonisch meldde dat ik de peetvader zou zijn. Of dat ooit ‘officieel’ gemaakt is weet ik niet eens, maar de eer en de emotie was er niet minder om.
Jan en Anne ben ik uit het oog verloren, destijds. Dankzij Internet en Google lukte het me eind vorig jaar om Jonathan (waarschijnlijk) terug te vinden, al slaagde ik er niet in om ook echt contact te maken. Vandaag, 21 februari 2022, vond ik de gegevens van Anne terug! En een ingesproken boodschap in haar telefoon resulteerde erin dat zij terugbelde. Voor het eerst sinds 1988 (ons laatste contact) kon ik met Anne spreken. Er moet binnenkort een ontmoeting volgen!
Zó vreselijk waren die jaren tachtig echt niet! Helaas hoorde ik van Anne, dat Jan niet meer leeft. Jonathan daarentegen is alive and kicking!