… De Olympische Spelen zijn weer begonnen! Véél te dichtbij, dit keer, namelijk in het land waar wij sinds 17 jaar wonen. En dus zijn de gevolgen nog merkbaarder dan anders: drukte in en rond Parijs, geen normale nieuwsuitzending meer te bekennen, en tot overmaat van ramp beginnen enkele gekken ook nog spoorlijnen en glasvezelkabels te saboteren. Kortom: narigheid!
Dankzij de Spelen is de jaarlijkse Zwarte Zaterdag dit jaar gitzwart. Dankzij de Spelen is de Franse hoofdstad dit jaar nog drukker dan anders. En bovendien is de overdaad aan sportevenementen nu wel érg extreem: EK-voetbal, Tour de France, Spelen! Er lijkt geen einde aan te komen.
Let wel: wij zijn héél erg voor sport. Alleen is sport volgens ons iets om te DOEN, niet om – vaak lui – voor aan de televisie gekluisterd te zitten. Als al die mensen nou eens naar een heus voetbalveld zouden gaan en daar een partijtje voetbal zouden spelen, alla! Of als de hele Tour-de-France-karavaan van campinggasten eens ZELF op de fiets naar Frankrijk zou rijden (en zodoende een deel van de Zwarte Zaterdag zou oplossen) zou dat al helpen.
Maar méér nog dan al het andere zou de onzin van per land, per natiestaat afgegeven sportprijzen, afgeschaft moeten worden: net zo min als het in welk opzicht dan ook helpt om betekenis te hechten aan het land waar men geboren is (domweg omdat men daardoor geen ander mens is, wát nationalisten ook plegen te beweren) is het ook nogal belachelijk dat overal rond die Spelen medailles worden geteld per LAND dat ze heeft “verdiend”. De individuele sporten en teams die hebben gewonnen lijken er nauwelijks toe te doen.
Voor veel zaken van levensbelang is geen geld, zoals gezondheidszorg, verzorging van hulpbehoevenden en armen. Maar voor megalomane projecten zoals de Spelen worden miljoenen, miljarden zelfs, vrijgemaakt. En dat allemaal opdat zoiets verwerpelijks als “de nationale trots” in stand kan worden gehouden.
Ik heb een beter idee: verdeel dat geld onder getroffen Gazanen en Oekraïeners, en de rest onder de armste landen ter wereld, het Rode Kruis en Artsen-zonder-grenzen. Er zijn zó veel mensen op de een of andere manier hulpbehoevend dat het vinden van een goede bestemming niet moeilijk hoeft te zijn (helaas). Maar hou op met het financieren van dit soort gekte! “Brood-en-Spelen”, maar dan moet wel IEDEREEN eerst brood hebben, dán pas de spelen!
Je suis 100% d’accord !