…. niet om er te gaan wonen, maar vanwege een tandarts-afspraak! In de Gard – in Nîmes dus – is een groot tekort aan tandartsen, zodat wij een nog staande afspraak voor een periodieke controle gewoon hebben laten plaatsvinden. Wel even 650 kms rijden voor een rondje tandsteen-onderhoud. Maar ja, ook de reis is een plezier, en gaf ons de gelegenheid om maar liefst ACHT oude vrienden nog eens te zien! Voor herhaling vatbaar, Nick en Maggie, Henk en Klara, Andreas en Susi, Simon en Janet (en Karine van Chez-Yvette).
2 Antwoorden op “Terug naar Bourgogne-Franche-Comté….”
Krijgen jullie geen heimwee? een fantastische plek waar jullie woonden.
En leuk om Henk en Klara te zien, het gaat ze goed zo te zien, doe ze mijn groeten.
Ha, José! Nee, heimwee naar de Haute Saône hebben we zeker niet: hoewel het een fantastische plek was om te wonen, woonden we er alweer vijftien jaar en daarvoor was er domweg niet genoeg te doen daar. Met andere woorden: de plek begon ons te vervelen, als je alle restaurants al een keer bezocht hebt en alle lokale bezienswaardigheden ook, dan moet je dóór. En als er al weemoed doorklinkt in ons bericht over hoe snel de tijd verglijdt, dan doet die tijd dat overal even snel. Ons bevalt het in Nîmes nog goed, maar zelfs hier begint het “nieuwe” er alweer een beetje af te raken. Bovendien doen de nadelen van het wonen in een flat zich gelden nu het weer zomer is, dus het wordt tijd dat we weer ergens een plekje in de rimboe vinden. Omdat helaas Peter’s gezondheid wat zorgen baart, gaat het zoeken langzamer dan we gewild zouden hebben.
Ja, het wordt er allemaal niet gemakkelijker op met het verstrijken van de jaren. Maar laten we toch maar goede moed houden en onze zegeningen tellen! Groeten van Peter en van mij…
Krijgen jullie geen heimwee? een fantastische plek waar jullie woonden.
En leuk om Henk en Klara te zien, het gaat ze goed zo te zien, doe ze mijn groeten.
Ha, José! Nee, heimwee naar de Haute Saône hebben we zeker niet: hoewel het een fantastische plek was om te wonen, woonden we er alweer vijftien jaar en daarvoor was er domweg niet genoeg te doen daar. Met andere woorden: de plek begon ons te vervelen, als je alle restaurants al een keer bezocht hebt en alle lokale bezienswaardigheden ook, dan moet je dóór. En als er al weemoed doorklinkt in ons bericht over hoe snel de tijd verglijdt, dan doet die tijd dat overal even snel. Ons bevalt het in Nîmes nog goed, maar zelfs hier begint het “nieuwe” er alweer een beetje af te raken. Bovendien doen de nadelen van het wonen in een flat zich gelden nu het weer zomer is, dus het wordt tijd dat we weer ergens een plekje in de rimboe vinden. Omdat helaas Peter’s gezondheid wat zorgen baart, gaat het zoeken langzamer dan we gewild zouden hebben.
Ja, het wordt er allemaal niet gemakkelijker op met het verstrijken van de jaren. Maar laten we toch maar goede moed houden en onze zegeningen tellen! Groeten van Peter en van mij…