Al snel kregen “onze Oekraïners” van de prefectuur van ons departement hun beschermde verblijfsstatus: al na twéé dagen! En dus kon er, na vele weken zonder medische hulp en verzorging, een afspraak worden gemaakt met de dokter. Er werden vijf consulten alter elkaar gepland op vrijdag de twintigste. Nara’s koorts, Nathaliia’s diabetes en Petro’s pacemaker zouden onderzocht en zo nodig behandeld worden.
Niet dus: één dag tevoren werden drie van de vijf consulten afgebeld, met als argument dat gevreesd werd dat de zorg voor de ANDERE patiënten in de verdrukking zou komen! Ik was degene die werd gebeld, vanwege mijn Frans, maar ik was verbijsterd: hoezo samen delen? Hoezo dezelfde rechten voor vluchtelingen (die toch al heel wat voor hun kiezen hebben gehad) als voor de overige burgers?
Het werd me akelig duidelijk: hulp aan vluchtelingen is voor veel mensen niets anders dan “delen van wat tóch over zou blijven”. Alsof je iemand aan tafel noodt maar die éérst laat wachten tot alle anderen gegeten of tenminste opgeschept hebben. Terwijl het voor mij betekent, dat je de vluchteling als éérste opschept….
Sinds dat afgezegde consult zit ik dus met een kater over de solidariteit jegens Oekraïners, want we zijn wel solidair, maar alléén tot het punt waarop het “samen delen” blijkt in te houden dat we dan zelf een beetje moeten inleveren. Voor mij is dat geen “samen delen”, maar “aan de hond voeren wat anders in de vuilnisbak zou gaan”. En ik kan dan niet nalaten te denken: die vuilnis kost geld, de hond niet….
Nou zal ik de laatste zijn om ons lokale gezondheidscentrum iets te verwijten, want ze werken hard en met weinig middelen. Maar de gang van zaken legt wel een probleem bloot met de opvang van vluchtelingen: zelfs bij de mensen van goede wil is blijkbaar het besef nog niet doorgedrongen dat die opvang ons in het westen ook iets zal kosten. En daarmee, dat de oorlog niet alleen de Oekraïners treft, maar ook óns. En daarmee, dat wij nú al partij zijn in die oorlog, en dat alle voorzichtigheid van het westen ten opzichte van die stoordoos Poetin misschien de zaak alleen maar erger maakt: uiteindelijk komen de gevolgen van de invasie van Oekraïne gewoon op ons aller nek terecht.
Een ziek, megalomaan, ondemocratisch aan de macht gekomen idioot valt een land binnen, zo maar, enkel omdat hij in zijn verwrongen wereldbeeld gedacht heeft dat het van hém was, en vervolgens doet er niemand iets. Uit angst voor het eigen lijfsbehoud. Maar ik ga U voorspellen dat deze oorlog, als Poetin tenminste niet de pijp uit gaat, sowieso naar ons toe gaat komen: ik denk dus dat het ook voor onszelf beter zou zijn om hem niet later, maar nú een halt toe te roepen. En hem dat, liefst met alle landen van de NAVO samen, ook duidelijk in te peperen….
Het zou ook “onze Oekraïners” het beste helpen: want eerder dan dat die klote-oorlog stopt zullen zij niet naar huis terug kunnen en dus aangewezen zijn op de soms (maar niet altijd) van harte verleende hulp hier. Bravo voor alle mensen die hun huis openstellen en hun eten delen met mensen die van huis en haard verdreven zijn. Weg met Poetin!